dinsdag 2 maart 2010 Argentinie

Tamar: Tango, Evita, Gaucho´s, polo, mate, steak & wijn. Dit zijn de dingen die belangrijk zijn voor de Argentijnen. Uiteraard heb ook ik hier mijn portie wel van gehad. Na Iquazu zijn we vertrokken naar Buenos Aires. Wat een prachtige sfeervolle stad. We verbleven in het hostel Rancho Urbano wat tijdens ons verblijf in Argentinie een beetje als een vervangend huis begon te voelen. De lieve mensen die daar werkten deden hun uiterste best om ons verblijf in Buenos Aires en Argentinie zo mooi mogelijk te maken.

In BA hebben uiteraard alle plekken die met Evita te maken heeft bezocht. Zoals het Evita museum, de begraafplaats en natuurlijk Casa Rosada. In Argentinie betaal je voor een steak en wijn minder dan voor een salada met water (god I love this country) en wanneer je een glas wijn bestelt in een restaurant krijg je een enorme bel met wijn waar je minder voor betaald als voor een colaatje. Hier hebben we natuurlijk volop gebruik van gemaakt. Ik geloof dat ik in mijn leven nog nooit zoveel steak gegeten heb en goedkope maar lekkere wijn gedronken heb.
Wat natuurlijk ook niet gemist mocht worden was een tangoshow. We zijn, zo hebben we ons laten vertellen, naar de beste show in BA geweest verzorgt door de oh zo behulpzame mensen van ons hostel. De show was erg indrukwekkend en ik heb er erg van genoten. Verder hebben we Bocca, een wijk met restaurantjes en kraampjes bezocht en zijn we naar San Telmo geweest. San Telmo is de wijk in BA om antiek te kopen. En hoewel dat niet erg mijn ding is staat op zondag de hele straat vol met kraampjes waar je leuke en zinloze souvenirs kunt kopen, wat dan wel weer erg leuk is.

Vanuit BA zijn we met de bus naar Puerto Madryn vertrokken. Hier hebben we twee tours gedaan. We hebben vooral een heleboel dieren gezien. Een penquincolonie van 2 miljoen mannetjes in pak groot, zwart/witte dolfijnen, zeehonden en een heleboel verschillende volgels waar ik de namen niet meer van weet (sorry Aafien). Vanuit Puerto Madryn zijn Gaby en ik vertrokken naar Bariloche. Hier wachtte Carol Jones op ons die ons meegenomen heeft op een 3daagse paardrijtocht door de bergen. Wat een ontzettend gave, bijzondere, mooie en soms zware ervaring. Het heeft iets bijzonders om op een paardenrug door the middle of nowhere te rijden. Met z´n vieren reden Gaby, ik, Carol en haar hulpje Lisa op plekken waar je normaal gesproken niet zou komen. Carol had voor onze tocht 1 van haar koeien laten slachten en nu had ze een enorme homp vlees mee in een plastic zak wat voor Gaby en mij drie dagen lang steak betekende (ja we hebben het erg zwaar gehad). Op het moment dat we op een rustplaats kwamen maakte ze een kampvuur haalde het vlees tevoorschijn en hing dat in 1 van de bomen. Een bizar gezicht. Water haalde we uit de kreek en we waren eerst erg bang om ziek te worden. Maar Carol was een geweldige kok (erg knap hoe ze met zo weinig middelen elke dag weer ontbijt, lunch en diner tevoorschijn toverde) en we hebben heerlijk gegeten zonder ziek te worden. Carol en Lisa sliepen ´s nachts in de open lucht op paardendekens maar voor ons had ze een klein tentje meegenomen. Verder sliepen we op paardendekjes en in onze meegenomen slaapzakken, want wat was het koud ´s nachts!! Het naar de w.c gaan was een avontuur op zich. Probeer je maar eens tactisch terug te trekken om een boom of struik te zoeken om je behoefte achter te doen (need I say more?).

De laatste dag bracht Carol ons ´s avonds naar ons hostel in Bariloche. Dit hostel (penthouse 1004) was een bijzonder hostel aangezien het in het penthouse van een enorm apartementencomplex zat. Je moest de locatie echt weten want (wat je dan weer via via hoort) nergens staat aangegeven dat er een hostel zit. Je loopt dus het gebouw in neemt de lift naar de bovenste verdieping (wat mij erg deed denken aan de twilightattractie in Disneyland Parijs) en helemaal aan het einde van de gang zit een deur waar 1004 op staat. Eenmaal binnen heb je een prachtig panoramisch uitzicht van de stad.
Vanuit Bariloche zijn we met de bus vertrokken naar El Calafate en na een busreis van 28 uur kwamen we eindelijk aan. In El Calafate hebben we een boottour geboekt zodat we de glaciers van dichtbij konden bekijken. Het was werkelijk waar prachtig. Niet in woorden te omschrijven dus jullie moeten de foto´s maar bekijken ;)

Vanuit El Calafate zijn we de grens naar Chilie overgestoken en zijn we naar Punta Arenas gegaan. Hier zijn we ´s avonds samen met Peter onze Amerikaanse roommate naar een feest geweest. Een Chileense versie van de tentenfeesten in Nederland. Of terwijl veel bier en Chileense smartlappen. We waren de enige touristen en vielen nogal op met ons blonde haar maar we hebben het erg leuk gehad. Maar het was alweer tijd om verder te reizen naar the end of the world. Ook wel bekend als Ushuaia. Hier hebben we 5 dagen gezeten waarin we niet zo veel gedaan hebben. De meeste dingen hadden we gedurende onze reis naar het zuiden al gezien en aangezien de tours erg duur waren wilden we dit niet nog een keer doen. We hebben één boottour gedaan waar we wederom penquins, zeehonden en volgels (waarvan ik de naam nog steeds niet weet) gezien hebben. In ons hostel hebben we een aantal leuke meiden ontmoet (een uitnodiging om één van hen in Ibiza op te komen zoeken hebben we alweer in onze zak) en we zijn een paar keer uit geweest.

Ik heb het erg naar mn zin gehad in Ushuaia maar ik keek wel uit naar onze vlucht terug naar BA. Eenmaal aangekomen in BA zijn we terug gegaan naar het hostel waar we eerder gezeten hadden en het voelde een beetje als thuiskomen. De eerste dag zijn we naar de film geweest, een chickflick uiteraard. De volgende dag zijn we voor twee dagen vertrokken naar Montevideo (Uruquay, yeeh weer een stempel in mn paspoort) waar we twee heerlijke dagen op het strand doorgebracht hebben. Toen weer terug naar BA uiteraard naar ons favorite hostel. Onze laatste dag in BA stonden we onze grootste uitdaging tot nu toe. Polo! Lach maar.....het is een stuk moeilijker dan het eruit ziet. We hebben ontzettend veel lol gehad maar ik heb er flink wat spierpijn aan overgehouden. Onze laatste avond hebben we op onze kamer champagne (gekregen van onze polovriend) gedronken. Het was veel te snel ochtend en toen ging ik op weg, voor het eerst alleen, met het vliegtuig naar Santiago. Bij de gate kwam ik heel toevallig Peter (de Amerikaanse jongen die we in Punta Arenas hadden leren kennen) tegen die dezelfde vlucht had. Inmiddels zit ik alweer een bijna een week in Santiago. Ik heb een walkingtour gedaan, musea bezocht en ben ik naar Valparaiso een stadje dichtbij Santiago geweest. Ik heb al veel mensen leren kennen en ben nog nauwelijks een moment alleen geweest wat met erg meevalt. Ik heb ontzettend veel zin in Nieuw Zeeland en ik hoop daar snel te kunnen komen.

Liefs van jullie chica Tamar

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Terug naar de voorpagina