maandag 26 april 2010 Yes, we survived the Nullarbor Plain!

Antal: Poeh poeh, wat een rit was dat zeg, helemaal vanaf Perth, langs de zuidkust, om nu aangekomen te zijn in het leuke Adelaide. Dagen lang van helemaal niks, alleen Ramon, Jack en ik en een verdwaalde (meestal dode) kangoeroe langs de weg (ahhh...).



Het eerste stuk was nog wel redelijk interessant, leuke plaatjes gezien, waaronder Augusta en Esperance. Ook zijn we naar het Nationaal Park Cape le Grand geweest, waar de mooiste stranden van het land te vinden zijn (aldus de Lonely Planet). Wij waren natuurlijk een beetje sceptisch, maar wauw! Wat prachtig! Helaas hadden we het weer een beetje tegen en konden we er niet optimaal van genieten.

De Nullarbor zelf was alles wat je van een woestijn kunt verwachten. Er was echt helemaal niets! Maar het was wel ongelofelijk indrukwekkend, met prachtige uitzichten en het was wel echt een avontuur. Met Jack gaat het nog steeds heel erg goed. We hebben er inmiddels al meer dan 3000 kilometer opzitten en hij rijdt nog steeds als een trein. Goeie koop geweest dus!

Vandaag had ik ook eindelijk even tijd om wat foto's te uploaden, ik liep een beetje achter geloof ik. De foto's van Chili en Nieuw Zeeland staan online en ik zal kijken of ik ook alvast wat Australië foto's kan posten.

Veel kijkplezier!

0 reacties | Lees reacties

vrijdag 16 april 2010 En we hebben Jack!

Antal: Er is inmiddels alweer bijna een week voorbij gegaan in Australië en er is veel gebeurd! Mijn eerste dagen alleen heb ik doorgebracht met het doorspitten van advertenties, telefoontjes plegen, campervans bezichtigen enzovoort. Druk, druk, druk dus! Gelukkig (nouja.. gelukkig) begon het na mijn eerste stralende dag in Perth flink te regenen en had ik dus ook weinig anders te doen.

Toen kwam de grote dag op woensdag, Ramon zou komen! Na een lange rit in de bus en een klein uurtje wachten op het vliegveld, hoorde ik dan eindelijk die bekende stem: 'Antje!!!'. Hij had de reis overleefd (na een reis van meer dan 16 uur in diverse vliegtuigen). 's Avonds hadden we een afspraak met twee meiden die hun campervan aan het verkopen waren. Ik had deze eerder al bekeken, nu Ramon nog. Dit zou uiteindelijk onze nieuwe (en mijn eerste) auto worden. Dan wisten we toen natuurlijk nog niet. We wilden hem eerst laten checken door een monteur om te kijken of we er wel minstens een maand mee konden overleven. Conclusie was dat er wel het een en ander aan moest gebeuren, maar dat we er een prima van aan zouden hebben. Toppie dus! Gelukkig waren de meiden bereid nog flink te zakken met de prijs, zodat we het gesleutel (nieuwe bandjes, nieuwe remmen, dus vrij noodzakelijk) ook kunnen betalen. Dat is vandaag inmiddels gebeurd en nu staat hij achter het hostel, klaar voor vertrek!



In Australië is het de gewoonte om je auto een naam te geven. Zeker als je er bij een lange reis afhankelijk van bent. Na een lange en verhitte discussie (de opties waren: Prins Willem-Alexander, Kirby en Saywer) hebben we uiteindelijk besloten dat hij 'Jack, The Flying Dutchman' gaat heten. Ramon wilde Jack (als in: Hit the Road Jack!) en ik wilde Flying Dutchman, vandaar.

Ramon is intussen druk aan het (net)werken en ik heb vandaag doorgebracht bij en in het zwembad, want het zonnetje schijnt gelukkig weer! Morgen gaan we op pad, door de wilde Outback (zonder telefoon ontvangst of internet), met onze Jack. Wish us good luck!

2 reacties | Lees reacties

zondag 11 april 2010 Down Under!

Antal: Hey folks! Na een lange reis gisteren ben ik inmiddels geland in Perth, Australië. De laatste dagen in Nieuw Zeeland waren echt heerlijk. Ik heb vooral veel in de zon gelegen op de meest prachtige stranden en ik heb een prachtige bootrit gemaakt in de Bay of Islands. Het afscheid viel wel heel erg zwaar. Roxanna, Neil en ik hadden alle drie een vlucht op zaterdag de tiende, dus vrijdag hebben we elkaar in de kroeg gedag gezegd (na veel biertjes en met een paar traantjes). We hebben echt een toptijd gehad en ik baalde serieus om te moeten vertrekken.

Het voordeel van ergens weg gaan is dat je ergens anders naartoe gaat! En in mijn geval was dat Down Under. Mijn eerste dagje hier was eigenlijk al heel lekker. Perth is een hele leuke stad, het weer is prachtig en Ramon komt over een paar daagjes! Omdat ik wel een poosje in Australië blijf heb ik besloten om toch maar weer een telefoon aan te schaffen, na 6 maanden zonder! Mijn nummer is: +61449819707. Proberen jullie 'm allemaal maar even uit, haha.

Nu gaat de jacht op een campervan beginnen en zodra we die gevonden hebben kunnen Ramon en ik op pad. We gaan in een kleine maand van Perth naar Sydney rijden, langs de zuidkust en natuurlijk over de Great Ocean Road. Ik kan niet wachten!

Liefs,
Antal

1 reacties | Lees reacties

zaterdag 3 april 2010 Video: Tammy and Lydia doing The Bungy Swing

Een video van de Bungy Swing. De foto's van Nieuw Zeeland volgen later deze week!

Liefs jullie chica Tamar

2 reacties | Lees reacties

Team Fun

Tamar: Hallo lieve mensen!

Twee zielen 1 gedachte! Ook ik dacht dat het weer eens hoog tijd werd om een blogje te schrijven. Wat kan ik over Nieuw Zeeland vertellen.....Een heleboel maar ik ga proberen het enigsinds kort te houden. Een nieuw gemaakt vriendinnetje omschreef het goed " New Zealand is just like bootcamp, but a really fun one!".
Dag 1 op de Straybus,richting Bay of Islands,heb ik Lydia ontmoet. Het klikte gelijk en al snel kwamen we erachter dat we dezelfde datum Auckland uit vliegen en dezelfde Straybuspas hadden gekocht. We hebben er drie dagen over gedaan om het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland (NZ) te verkennen en vooral genoten van het mooie weer.

Eenmaal terug in Auckland zijn we de volgende dag direct weer op de bus gestapt om aan de rest van ons NZ avontuur te beginnen. Onze buschauffeur Mambo (alle Straydrivers hebben een nickname. Mambo heeft de zijne gekregen vanwege zijn deelname aan het eerste seizoen van de NZse versie van Dancing with the stars.)besloot dat het een leuk idee was om elkaar te leren kennen door te speeddaten in de bus. Een beetje akward, maar ik moet toegeven de stemming zat er wel gelijk in. Al snel was ik een onderdeel van Team Fun (een naam die 1 van de meiden bedacht heeft om ons op te peppen tijdens een zware hike) bestaande uit acht meiden. Mambo bracht ons op de eerste dag naar Hot Water Beach. Een strand waaronder een stomend hete waterstroom loopt. Gij neme een schep, graaft een diep gat en tada.....een hotpool! In theorie erg leuk. Helaas kwamen wij niet veel verder dan een warm voetenbadje. Wel erg veel lol gehad met het graven van een gat.

De volgende dag was onze eindbestemming Waitomo. ' s Ochtends zijn we naar de glowwormgrotten geweest waar we van ondergrondse watervallen geabseild hebben.Hierna zijn we doorgereden naar onze cultural stop zoals ze dat noemen. Een bezoekje aan de plaatselijke Maori die niet alleen een show gaven maar ons ook lieten deelnemen aan hun rituelen. Nadine en ik mochten voor oppervrouwen spelen (de Maorinaam is te ingewikkeld :P) wat inhield dat we traditionele kleding moesten dragen. Op de melodie van de klassieker My girl zongen we een Maoritekst al rondzwaaiend met een poi (een balletje met een touwtje eraan). Vooral bijzonder hilarisch.

De volgende dag zijn we naar Taupo gereden. Onderweg zijn we eerst wezen white water raften. Ontzettend gaaf en vooral de 7m hoge waterval gaf reden voor veel gegil! Eenmaal in Taupo heb ik uiteraard een sprong uit een vliegtuig gewaagd! 15.000 feet hoog(voor videobewijs breng een bezoekje aan Hans en Aafien), 65 seconden vrije val en heel wat OH MY GODS! Doodeng maar een onwijs gave ervaring!

Vanuit Taupo op naar het hostel The Park, in het plaatsje National Park, in het National Park gereden (nee helemaal niet verwarrend). Vanuit hier was het de bedoeling dat we de Tongariro Crossing (voor de LOTR fans ook wel bekend als mordor & mt Doom.....)zouden lopen. Vanwege het slechte weer was dit helaas niet mogelijk. Daarom besloten we om een paar dagen extra te blijven zodat we de crossing hopelijk als nog konden lopen. Helaas moesten we hierdoor van twee meiden en de rest van de Straygroep afscheid nemen. De volgende dag hadden we gelijk geluk. Het weer was perfect en vol frisse moed (wat ongeveer een uur duurde) gingen we op pad. Na een aantal uren lopen, klimmen en klauteren stonden we bovenaan mt Tongariro. Een prachtig uitzicht en een ontzettend gave tocht. Maarja toen moesten we nog naar beneden.... Het was uiteindelijk een ontzettend mooie maar zware dag die we uiteraard hebben afgesloten met het eten van Brownies en het kijken van een van de LOTR films. Vervolgens zijn we via Wellington naar het zuid eiland afgereisd. Onze eerste bestemming Abel Tasman.

Na onze eerste daghike hadden we de smaak te pakken en besloten we er nog 1 te lopen. De coastal hike in het Abel Tasman National Park. ' s Ochtends zijn we met een watertaxi naar Bark Bay gebracht (onderweg babyzeehondjes en dolfijnen gezien)vanwaar onze tocht begon. 7 uur langs de meest prachtige stranden die je je kunt voorstellen. Onze volgende bestemming was Barrytown (ook wel Barvegas genoemd). Wat zit er in Barrytown? Helemaal niets behalve een hostel met een bar en een kamer met een enorme verzameling verkleedkleren. Need I say more?

Vervolgens zijn we verder gereden naar Franz Josef om de beroemde Franz Josef Glacier te bekijken. We besloten wederom een daghike te doen. De volgende ochtend zijn we vroeg naar de touroperator gelopen waar we onze uitrusting kregen. Toen we eindelijk de glacier in zicht kregen dachten we eerst " is dit alles?". Maar na een tijdje op het ijs omhoog geklommen te hebben, door ijsgrotten en tussen smalle ijswanden gekropen te zijn, konden we pas echt zien hoe ontzettend groot de glacier is. Een erg bijzonder en onnatuurlijk gevoel om zo op een glacier rond te klauteren.

Een aantal dagen later arriveerden we eindelijk in Queenstown. Een stad waar ik al een tijdje naar uit keek. Volgende de Nieuw Zeelanders kun je in Queenstown alles doen wat je maar kunt bedenken. Voor ons was het vooral veel uitgaan, Fergburgers eten (Queenstown staat bekend om deze gigantische burgers) en natuurlijk onze dosis adrealine in de vorm van de Worlds Highest Bungy Swing. Al met al een onwijs gave tijd in Queenstown gehad. Maar aan alle goede dingen komt een eind, zo ook aan mijn tijd in NZ. Na afscheid genomen te hebben van onze maatjes, reizen Lydia en ik nu langszaam weer omhoog naar Auckland om vanuit daar naar Sydney te vliegen.

Ik heb een geweldige tijd gehad in Nieuw Zeeland maar ik heb ook ontzettend veel zin om Australie te gaan verkennen.

Sweet as!!

Liefs van jullie Chica Tamar

p.s. De twee belangrijkste Strayregels:

1. The Lollipopman. Doel: wanneer de Straybus gestopt wordt door lollipopman (kerel die het stopbordje omhoog houdt bij wegwerkzaamheden) moet 1 van de meiden de bus uit rennen om de lollipopman een zoen te geven. Beloning: een drankje van de driver.

2. Spaceship. Doel: degene die het eerst een spaceship ziet (nee dit zijn geen buitenaardse vervoersmiddelen maar enkel de grote knaloranje campervans die je kunt huren van de Stray) en als eerst spaceship roept wint. Beloning: wanneer de driver als eerste spaceship roept, mag hij zichzelf op een drankje trakteren. En wanneer het een van de Straypassagiers is moet de driver de passagier op een drankje trakteren(de driver zit voorin en heeft dus meestal eerder zicht op eventuele spaceships).

3 reacties | Lees reacties

vrijdag 2 april 2010 Sweet as!

Antal: Hi there, good old family and friends. Eindelijk heb ik even een avond de tijd om een blogje te schrijven voor alle trouwe lezers. Deze good old website moet natuurlijk wel een beetje in leven blijven! Jullie good old Chicas zitten inmiddels in Nieuw Zeeland, sweet as! We doen allebei wel wat anders, dus dit is mijn verhaal tot nu toe (in het kort).

Het avontuur begon in good old Auckland, waar ik na een dag op de Magic bus ben gestapt, easy peasy. Die bus bracht mij naar good old Rotorua, wat bekend staat om de heerlijke zwavelgeur van geisers en thermaalbaden, veel Maori cultuur en veel avontuurlijke activiteiten. M’n hostel had een verwarmd zwembad, wat al een genot op zich was en was verder ook zeer oke! Daar ontmoette ik Neil en Roxanna, met wie ik al snel een onafscheidelijk trio vormde. Maar, back to the story, good old Rotorua. De eerste dag ben ik gaan raften, erg spannend, van drie watervallen af (2, 3 en 7 meter hoog) en dat zonder om te slaan of eruit te vallen. Verder heb ik wat balletjes geslagen in een slagkooi (honkbal, ja echt, dat doen ze hier ook!) en veel aan het zwembad gelegen, sweet as! Natuurlijk zijn we ook een avondje wezen stappen in de beroemde Lava bar.

Na Rotorua was Taupo aan de buurt, een plaatsje aan het Taupo meer. Nog voordat ik de kans had om naar het hostel te gaan werd ik al afgezet door de good old Magic bus bij het Taupo Skydiving Centre. Je snapt het al, er moest geskydived worden. Ik heb een tandemsprong gedaan van 12,000 feet hoog, boven het Taupo meer. Wat een ervaring… De volgende dag heb ik met m’n buddy’s een wandeling gemaakt naar de Huka watervallen. Erg mooi! Dit was een stukje voorbereiding voor de volgende dag, want we zouden de Tangoriro crossing gaan doen. Een dagwandeling van 18 kilometer, door een vulkanisch landschap. Wel een beetje bikkelen, maar onwijs de moeite waard! We hadden daarna nog wel een dagje nodig om een beetje bij te komen.

Vervolgens zijn we doorgereisd naar Wellington, waar we Sint Patricks dag gevierd hebben. Ook zijn we nog een beetje cultureel verantwoord bezig geweest en hebben we het Te Papa museum bezocht. Het nationale museum van Nieuw Zeeland. En wat voor tentoonstelling was er? Eentje over Anne Frank… haha. Wel een prachtig museum, erg de moeite waard!

Vanaf Wellington moesten we op de ferry naar het Zuider Eiland, om vervolgens weer op de good old Magic bus te stappen naar Nelson. In Nelson hebben we een auto gehuurd om het Abel Tasman nationaal park te bezoeken. Dit was echt prachtig! De volgende stop was het plaatsje Greymouth, waar werkelijk niks te doen is, behalve een bierproeverij. Die hebben we dus maar gedaan, was erg leuk! En lekker natuurlijk.

Daarna door naar het volgende natuurwonder: de Franz Josef gletsjer. Hier kun je een wandeling maken óp de gletsjer, maar wij hadden een paar dagen regen gehad (veel regen), waardoor de wandelingen gecancelled werden. Grote teleurstelling natuurlijk. Een nachtje langer blijven had geen zin, want ze zouden een paar dagen niet door gaan. We hebben toen zelf maar een wandeling gedaan om de gletsjer toch te kunnen zien, was wel leuk, maar niet heel indrukwekkend na de Perito Moreno in Argentinie.

Na Franz Josef gingen naar Queenstown. Ook daar zat het weer nog een beetje tegen, maar wij zouden ons niet laten kennen! We hadden namelijk gepland om een auto te huren en naar Milford Sound te rijden (weer een natuurwonder), maar de weg was dicht door de storm. Ook was het nog even lastig om een auto te vinden, maar uiteindelijk is het allemaal gelukt. We moesten een dagje langer wachten, maar we hebben het gered. Ook Milford Sound viel helaas een beetje tegen door het slechte weer, maar het tij begon te keren, sweet as!

Na Milford Sound zijn we (met ‘we’ bedoel ik nog steeds Neil, Roxanna en ik) naar het Zuiden gereden, om via Invercargill de Southern Scenic Route te rijden. Deze weg is werkelijk waar ongelofelijk mooi en we hadden het ene na het andere ‘Lord of the Rings’ moment. Ook moesten we af en toe even stoppen voor een kudde schapen of koeien die over de weg huppelden en hebben we zeehondjes gezien, watervallen beklommen en prachtige landschappen gefotografeerd. Uiteindelijk kwamen we in one piece aan in Dunedin, easy peasy.

Vanuit Dunedin zijn we weer op de Magic bus gestapt naar Lake Tekapo. Een prachtig blauw meer in de middle of nowhere! We vonden het daar zo mooi dat we twee nachtjes zijn gebleven. We hebben gewandeld, gemountainbiked, gebbq’d, gebubbeld in Hot Springs en genoten van het mooie uitzicht.

Daarna weer door naar de city, Christchurch, sweet as! Hier hebben we eerst een beetje geshopt en daarna moesten Rox en ik afscheid nemen van Neil, die zou hier nog een paar dagen blijven. We zijn lekker uit eten geweest en ’s avonds met een groep van Magic wezen stappen. Het afscheid was zeer emotioneel, maar gelukkig gaan we elkaar weer zien in Auckland voor onze tweede roadtrip naar Bay of Islands. Rox en ik zijn verder gegaan met de good old Magic bus, richting het noorden, naar Kaikoura. In Kaikoura hadden we een hostel met een heerlijk zwembad, dus daar hebben we lekker van genoten.

De volgende dag zijn we weer teruggegaan naar het Noorder Eiland, weer met de ferry, maar dit keer naar Wellington. We konden hier weer maar één nachtje blijven, dus weinig bijzonders gedaan. Daarna zijn we doorgereisd naar Napier, waar ik nu zit. Hier hebben vandaag weer lekker in het zonnetje gelegen in een van de vele mooie parken die ze hier hebben. Het stadje is erg leuk, maar was vandaag uitgestorven in verband met Pasen.

Toch wens ik jullie alsnog een vrolijk Pasen (jullie lopen een beetje achter, dus ik ben nog op tijd ook!) en het vervolg van Nieuw Zeeland komt snel. De foto’s laten nog even op zich wachten.

Cheers en natuurlijk sweet as!!

Good old Antal

Verklarende woordenlijst:

Sweet as - niet: lekker kontje, maar: cool!
Good old - letterlijk: goede oude, spreekwoordelijk: toffe, gave, gerespecteerde enzovoort, wordt hier gebruikt voor van alles en nog wat.
Cheers - proost, dankjewel, goeie morgen, welterusten, kortom, veelzijdig en veel gebruikt!

3 reacties | Lees reacties